Сите што ме познаваат знаат – секогаш сум била таму кога некому му требало. Помагав, трчав, се давав до последен атом... но ретко, многу ретко се грижев за себе.А животот... тој секогаш знае кога да не сопре. Пред повеќе од една година, ми покажа дека е време да се погледнам себеси.Дијагнозата – рак на дебело црево – падна како гром. Шок. Страв. Неверување. Болка што не се опишува.

Од тогаш па се до денес – 14 хемотерапии, 10 зрачења на глава, бескрајни денови на физичка и душевна болка... и болеста не запира. Се шири.Но знајте – јас не се откажувам. Ќе се борам. За мене. За моите деца. За моите внуци. За секој утрински здив и секоја насмевка што допрва ме чека.

💔Состојбата се влоши и единствениот излез е продолжување на лекувањето во Турција.Но моето семејство, иако ми е најголемата поддршка, финансиски не може да го поднесе ова.
Затоа Ве молам, од срце: ПОМОГНЕТЕ МИ. ДОНИРАЈТЕ.

⏳Секој ден е пресуден. Секоја донација, колку и да е мала, за мене значи чекор поблиску до животот.
🙏Дајте ми шанса да продолжам да се борам. Да живеам. Да ги гушкам моите. Да се излечам.

Здравиот човек има илјада желби. Болниот – само една: да оздрави.
А за таа желба да ми се исполни... ми треба Божја, но и ВАШАТА помош.